خروس لاری:”میگن یک بچه توي امتحان ۲۰ مي‌گيره. باباش توي گوشش میزنه و میگه خاك بر سرت كنن، با نمره ۱۰ هم ميشد قبول بشي، حتما بايد اين همه خودكار حروم مي‌كردي؟”
قصه ساخت بالابر وجبی برای سالمندان و معلولان ذکاوت نهفته ای می خواهد که فقط نمونه اش را در شهرداری صالحیه می توان دید.
در واقع شاید شهردار صالحیه خواسته تا این همه نبوغ را با ولخرجی صرف کند تا از مردم نمره ۲۰ کسب کند اما اصولا سالمندان و معلولان، چند وجب فرض شده اند که چنین بالابری برایشان ساخته است؟!
از ویژگیهای بالابر وجبی اینست که یک فرد سالم به زحمت در آن می تواند سرپا باشد چه برسد به اینکه بخواهد یک معلول با ویلچر یا سالمند را در خود نگه دارد و یا جابجا کند؟آنهم اگر کسی از بالابر بدون حائل سقوط نکند.
در پایان کاش خدا به مدیران شهرداری صالحیه پول فراوان و به خروس لاری هم یک جو عقل بدهد تا بتواند چنین روشهای هوشمندانه تکریم را بیشتر برای مردم و مسئولین ترسیم کند.