چیزی که در سال‌های اخیر به شدت پیکره‌ی این شهر را ناموزون می‌کرد عدم تناسب سرعت بالای رشد جمعیت این شهر با احداث زیرساخت‌های فرهنگی، خدماتی و عمرانی آن بود.

به نحوی که این شهر که در دهه اخیر همواره از کمبود سرانه‌های شهری رنج می‌برد، در اوایل دوره شورای پنجم(شورای سوم این شهر) به یکی از فقیرترین شهرهای استان تهران از نظر سرانه‌های شهری تبدیل شده بود.
این امر خصوصا در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ باعث ایجاد موج گسترده مهاجرت معکوس از این شهر شد.
شهروندانی که با هزار امید و آرزو به  این شهر مهاجرت کرده و سرپناهی را خریداری کرده بودند، پس از چند سال سکونت در این شهر به دلیل فقر و فقدان سرانه‌های لازم و بایسته برای زندگی مناسب خود و فرزندانشان، دچار سرخوردگی شده و به نا‌چار به تهران یا حومه‌های آن بازگشتند.

با پایان یافتن دوره شورای پرحاشیه دوم این شهر، که ۵ نفر از آنان علی‌البدل بوده و ۶ تن از ۷ تن این شورا در انتخاب دوره سوم رد صلاحیت شدند، مجموعه جدید مدیریت شهری از همان ابتدای کار خود بر توسعه سرانه‌های شهری تمرکز کرد و شورای این شهر در اولین و‌ محکم‌ترین گام، خود را از قید و بند انتخاب شهردار‌های محلی که توان، تجربه و ظرفیت کاری آنان متناسب با رشد جمعیت و افزایش روزافزون مطالبات شهروندان نبود، رهانید و از شهرداری یکی از مناطق تهران که شرایط و‌ مختصات آن مشابهت بسیار زیادی با شرایط، داشته‌ها، مطالبات و تنوع جمعیتی پرند داشت، مدیری با انگیزه و توانمند را به عنوان شهردار پرند انتخاب کرد.

یکی از پرثمرترین نتایج این تغییر رویکرد مدیریت شهری، ایجاد زمینه تعامل و تفاهم هر چه بیشتر بین شهرداری پرند و شرکت عمران این شهر بود به نحوی که شهرداری پرند در اقدامی شجاعانه، فاز ۳ شهر که تحت مدیریت شرکت عمران این شهر بود و شهرداری طی ۶ سال گذشته به انحاء مختلف از تحویل آن سر باز زده بود را تحویل گرفت و در اقدامی قابل تحسین حوزه فعالیت خود را از ۳ فازِ صفر و یک و دو، به تمام ۷ فاز شهر توسعه داد و اقدام به ایجاد سرانه‌های ورزشی، فرهنگی، خدماتی و عمومی در تمام فازهای شهر کرد.

شهردار پرند با شعار “پروژه بلاتکلیف نمی‌سازیم” توانست با حمایت شورای این شهر سال ۱۴۰۱ را طی ۱۴ ماه مدیریت خود در پرند در حالی به پایان برساند که ۳۸ پروژه شهری را در نقاط مختلف این شهر تکمیل و افتتاح کرده و برنامه‌ای جامع را برای سال ۱۴۰۲ به تصویب رسانده بود.

دکتر الله‌یاری تأکید داشت که در شهرداری پرند تمامی پروژه‌ها دارای پیوست مطالعاتی بوده، کاملا نیازسنجی می‌شوند و  در هر پروژه از کلنگی که بر زمین می‌خورد تا بنایی که احداث می‌شود، خواست و مطالبات مردمی لحاظ می‌شود.

نتایج بخش مربوط به عملکرد شهرداری، در افکارسنجی انجام شده توسط یکی از دانشگاه‌های معتبر کشور در خصوص وضعیت زیست‌پذیری شهر پرند، نیز ادعای شهردار این شهر را تأیید می‌کرد؛ به نحوی که احساس رضایتمندی شهروندان نسبت به پروژه‌های انجام شده توسط شهرداری که حاصل تلاش ۱۸ ماهه مجموعه مدیریت شهری این شهر بود باعث شد ساکنان پرند از سکونت در این شهر احساسی خوشایندتر از پیش داشته باشند و حتی آن دسته از شهروندانی هم که در سالیان اخیر از این شهر مهاجرت کرده بودند و به دلایل مختلف از جمله افزایش سرسام‌آور قیمت ملک و اجاره‌بهای شهر تهران، مجبور به بازگشت مجدد به پرند شده بودند، احساس ناخوشایندی از این بازگشت تحمیلی نداشتند؛ اهمیت موضوع افزایش رضایتمندی شهروندان پرندی و امید آنان به استمرار عملکرد موفق مدیریت شهری به حدی است که می‌توان بر مبنای آن، پرند را شهری رو به آینده‌ای روشن تصویر کرد.

 

با این وجود؛ یک نکته‌ی بسیار مهم این است که هرچند تا تکمیل تمامی سرانه‌های این شهر یا لااقل ایجاد تناسبی عادلانه بین سرانه‌های شهری و جمعیت در حال افزایش این شهر، راهی سخت و صعب در پیش است، اما چنان‌چه ظرفیت سایر مسئولان استان تهران و شهرستان رباط‌کریم از جمله استانداری، فرمانداری، نماینده شهرستان، مدیرعامل متروی تهران و … به عملکرد مجموعه‌ی مدیریت شهری این شهر افزوده شود، می‌توان امید داشت شهر پرند بیش از پیش از گذشته فقیر و بی‌هویت خود فاصله گرفته و به سمت شهری برخوردار، در حال توسعه و حتی الگویی برای سایر شهرهای استان تهران گام بردارد.